Longstandig Adduction-related Groin Pain (LAGP) is een langdurige blessure die zich uit als pijn in de lies. Er kunnen verschillende oorzaken zijn van liespijn maar in 62% van de gevallen is adductor-gerelateerde liespijn de voornaamste oorzaak (de Vos, Tak, Weir & van Beijsterveldt 2015). De adductoren bestaan uit een vijftal spieren, de pectineus, adductor longus, gracillis, adductor brevis en adductor magnus. MRI-onderzoek bij voetballers van het hoogste niveau in Quatar heeft bevestigd dat in 93% van de gevallen de adductor longus is aangedaan (Serner et al., 2015). Dat de adductor longus in de meeste gevallen aangedaan is lijkt verband te hebben met zijn anatomie. De musculaire origo bevindt zich op het tuberculum pubicum, maar het tendinogene gedeelte loopt door over het schaambeen en heeft een directe verbinding met de rectus abdominus en de obliques externus en vormt daarmee een aponeurose (Robertson et al., 2009). Door deze verbinding van de adductor longus is deze spier naast adductie, ook voor het maken van flexie in het heupgewricht vanuit een geëxtendeerde positie, zoals bekend is bij het schieten van een bal. De adductor longus is een parallel-vezelige spier wat inhoudt dat het spierweefsel in één richting loopt en vooral ten goede komt aan een verkorting tussen origo en insertie. Dit verklaart, mede door de bouw van de adductoren, dat de adductoren geschikt zijn voor het leveren van vermogen en dus bij het lopen opgenomen worden in een complex looppatroon waarbij bewegingen in het sagitale vlak en endo- en exorotatie van de heup op elkaar afgestemd zijn (Langhout et al, 2019).
Het beloop van deze blessure is vaak langzaam progressief waarbij oorzaken zoals een verhoogde trainingsbelasting, andere trainingsprikkels of te snel starten na een lange rustperiode kunnen leiden tot beginnende klachten (Emery, & Meeuwisse, 2001). Momenteel wordt het aantal liesblessures geschat op 0,2 tot 2,7 blessures per 1.000 voetbaluren en er wordt gesproken van een onderschatting van deze cijfers omdat veel voetballers met lichte klachten blijven spelen en niet uitvallen (van Beijsterveldt, Tak, Langhout, Engelbert, & Stubbe, 2018). Er wordt gesproken van adductor-gerelateerde liespijn bij een pijnlijke palpatie van de spier, pees of aanhechting op het os pubis. Dit in combinatie met pijn bij adductie tegen weerstand (Holmich et al., 2007; de Vos et al., 2015). Vervolgens kan het herstel traject variëren van één dag tot twintig weken (van Beijsterveldt et al., 2018), waarbij er veel voetballers nog restklachten ervaren zoals het niet maximaal tegen een bal kunnen schieten (Harøy, Clarsen, Wiger, Øyen, Serner, Thorborg, & Bahr 2019; Tak & Langhout, 2014).
Tot slot is de kans op een recidief voor volgend seizoen 2 à 3 maal zo groot na het oplopen van een LAGP-blessure (Hägglund et al., 2006).
